ölüm tatlı bir türküdür
tenime değen rüzgar
ya da bir kurşun dalgası gibi
akar gözkanlarım, çırpınır kuş yüreğim
bir yanda acıya kesmiş insanlar
bir yanda sen ve ben
bir yanda ekmek kavgası
bir yanda hürriyet...
ısıtırken geceyi göğsümüzdeki ateş
buza vurmuş yüreğimiz
sarıl sarıl sarıl ısıt beni...
çûme serê çîyayê gabar
kulilk vebûn nexsa bihar
êdî bes e zilma neyar
gelek xwes bû sahiya adar
adarê, xwes adarê, kulilka ber biharê
me ne zordestî, kevneperestî
me ne zilm û koledarî
adarê, xwes adarê, kulilka ber biharê
şervane li ser zinar û lat
dibezin ber bi roja felat
gelê me rabe roja nû hat
ew sehidên rewsa welat
li zindanan bi berxwedanî
çendî sehîd serî danî
standin dîroka tolanî
li ser çîyan ronî danî
Aşk halinde geçsin bu fani ömrüm
Hülyalı bir serhoş kadar bulutlu
"Ben ben miyim değil mi" suali olmasın
Kendi sokaklarında kıblesiz yolcu
Bir ayaz kursunda tenim duyayım
Kör olsun karanlık cefrimi bileyim
Bir senlik bahçesinde oyun düzeyim
Dewru dewran içinde mihmandar yolcu
Sarı sıcak yazılar uzak
dost uzanan eller uzak
karanlıklar kurmuş tuzak
benim sonum dünden belli
haramiler sarmış yolumu
güvercinler muhbir ucar
telden tele fermanım gider
benim sonum dünden belli
gözlerim dolar kan sanırım
betonlar boğar nefessiz kalırım
şahidim yoktur
perdeler örtük
inanamassın ağlarsın
düşlerde gördüm seni söyleyemedim
sessiz öptüm nefesini söyleyemedim
sana ben şiirler sözler büyüttüm
sana ben baharlar yazlar büyüttüm
sana ben hummalı gizler büyüttüm
söyleyemedim
şarkılar yazdım sana okuyamadım
hep yanımdaydın oysa dokunamadım
sana ben hayaller düşler büyüttüm
sana ben gözümde yaşlar büyüttüm
sana ben hummalı aşklar büyüttüm
söyleyemedim...
İçinde intihar korkusu bulunan bir tedirgin her şeyden önce. Güneşin bağrında bir ateş, yer yüzünde taze bir çiçek de olabilir. Usta değil, acemi bir işçi kimilerine göre belki de. En az iki farklı sesle
şarkılarını söyleyen bir sanat adamıydı üstelik. Yoksa Kaçakçı Kurban’ı söylerken değişik bir tona bürünen ve öncekinden farklı sesi sadece ben mi
duyuyordum? O derin darbeli şarkılarını söylerken sesinde kaç ahenk var bilinmez. Sözlere kattığı yorum gücüyle ve o eşsiz (unique) sesiyle ilgili olsa
gerek bu. Ne zaman dinlesek yüzümüze şarkılar, şiirler çarpıp, bizi derinden sarsabilen bir güçten söz ediyorum. Bu gücü oluşturan dinlemeye doyulamayan sayısız eseri var Kaya'nın. Çözemediğimiz, boğazımızı düğüm düğüm eden, başkası söylediğinde eğreti duran eserler. Nasıl da katmıştır kendi kaleminden, Gülten Kaya, Yusuf Hayaloğlu, Ahmed Arif'in dizelerinden dökülen sözlere yorumunu? Çok iyi biliriz, umursamaz tavrını çağrıştıran biçimde: “yoksun... umurumda bile
değil” diyordu ara sıra Ahmet Kaya. Yine savaşların ortasında yaşamın aktığına işaret eden tonuyla: “şehirlere bombalar
yağardı her gece, biz durmadan sevişirdik.” diyordu. Bazen de efkârın bastığını
ve ciğerlerini zorladığını alaycı bir tavırla: "yaşasın sigara, günde dört
pakete çıkardım." diyerek ne olacaksa olsuna vardırtıyordu. Zaman zaman yüreğinin sıkıntısını “göğsüm daralıyor, yüreğim
kanıyor” diyerek açık etmekten de geri durmuyordu. bir gün çıkıp gel uzak yollardan
benim can yaramı sarmak için
çünkü
bir nefes ki aşk sana benzer
benim can yaramı sar gülüm
çünkü
derin bir nefes ki aşk sana benzer...
gökte parlayan ay
kalpte incinen söz
çölde ışıldayan su
sana benzer...
hoyrat bir aşk içinde yandım çok zaman
söyle koca bir hayat nasıl geçer
senle geçen her ömür
sana benzer...
şimdi söyle bu hayat nasıl geçer
sensiz geçen her ömür
küle benzer..
mı xo pisnakê beri le to/ kendimi kuşandım ki senin yanına geleyim
vorı vore mare/ kar yağdı,
biye manê/ bize sebep oldu
ray onca mıre nere bi tari/ yol gene bana karanlık oldu
sekê to onca mıra kuta düri/ nasıl ki sen benden uzak düştün
dina zalıma, mıre zalım/ dünya zalimdir, bana zalim
dina xayina, mıre xayin/ dünya haindir, bana hain
elkana vayê dariye we / fırtına gene uyandı yükseldi
sekê vori onca vore maşer / nasıl ki kar gene üstümüze yağdı
ray onca mıre nere bi tari / yol gene bana karanlık oldu
sekê to onca mıra kuta düri/ nasıl ki sen benden uzak düştün
dina zalıma, mıre zalım/ dünya zalimdir, bana zalim
dina xayina, mıre xayin/ dünya haindir, bana hain
sakın cahilin yanına
varma gönül demedim mi
müşkül olsa da halını
sorma gönül demedim mi
bulamaz dost arasını
eksik alır darasını
kabuklaşan yarasını
sarma gönül demedim mi
aç gezer ol tokçasına
muhannetin akçasına
namussuzun bahçasına
girme gönül demedim mi
İpek’i düşürdün aşka
görmeseydim seni keşke
kendi kusurundan başka
görme gönül demedim mi
İsmail İpek
Dörtnala gelip
uzak Asya'dan"Öyle bir hayat yaşıyorum ki , Cenneti de gördüm, cehennemi de Öyle bir ask yasadım ki Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de. Bazıları seyrederken hayati en önden, Kendime bir sahne buldum oynadım. Öyle bir rol vermişler ki , Okudum okudum anlamadım. Kendi kendime konuştum bazen evimde, Hem kızdım hem güldüm halime, Sonra dedim ki " söz ver kendine " Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin , Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin , Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin. Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayati seyredersin. Öyle bir hayat yaşadım ki , son yolculukları erken tanıdım Öyle çok değerliymiş ki zaman, Hep acele etmem bundan, anladım...
ben melamet hırkasını
kendim giydim eğnime
ar ü namus şişesini
taşa çaldım kime ne
haydar haydar taşa çaldım kime ne!
sofular haram demişler
aşkımın şarabına
ben doldurur ben içerim
günah benim kime ne
haydar haydar günah benim kime ne!
gah çıkarım gökyüzüne
seyrederim alemi
gah inerim yeryüzüne
seyreder alem beni
haydar haydar seyreder alem beni
