Seninle Yar / Deniz Deman
sen gökyüzünde çoban yıldızım ,
kaydın kayboldun ey alınyazım..
şimdi sen yoksun beter yalnızım ,
gel artık bitsin bu yürek sızım.!
ben bir kelebek üç günlük ömrüm ,
kırda aradığım çiçeğim sensin..
geçti bu ömrüm karla , boranla ,
kaybolan baharım , güneşim sensin..
ne seninle yar , ne de sensiz yar ,
geceler soğuk , sessiz ve gaddar ,
sevmek miydi bu gönlümün suçu..
sevdamız bir yol , sen kayıp yolcu..
Yaşamaya Dair / Nazım Hikmet
I
yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.
yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.
yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.
1947
II
diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.
diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.
diyelim ki hapisteyiz,
yaşımız da elliye yakın,
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla
yani, duvarın ardındaki dışarıyla.
yani, nasıl ve nerede olursak olalım
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...
1948
III
bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
yani bu koskocaman dünyamız.
bu dünya soğuyacak günün birinde,
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.
şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
böylesine sevilecek bu dünya
"yaşadım" diyebilmen için...
Why I Write / George Orwell
“All writers are vain, selfish, and lazy, and at the very bottom of their motives there lies a mystery. Writing a book is a horrible, exhausting struggle, like a long bout of some painful illness. One would never undertake such a thing if one were not driven on by some demon whom one can neither resist nor understand. For all one knows that demon is simply the same instinct that makes a baby squall for attention. And yet it is also true that one can write nothing readable unless one constantly struggles to efface one's own personality. Good prose is like a windowpane.”
Meso / Gitme
Meso, royê mi ra mevece meso... Sebir bike, meso esqê mawo rez bireso. Dina hiraya teynayinê xiravina, meso. Meso, yarê ez rew miron, sey manenay, meso Meso, meso ... meso ... Meso meso, zeriya mi ca meverde, meso Mircika mi meso, tevera puko, xezebo, meso. Mi rê to re kes star nêbeno, meso Meso wuli serdiçinay ez ben feqir, meso Meso, meso ... meso ... Meso meso, dormê ma bêbextiya, meso Heliya binato pinê, meteristere meso Kune ta ra beni kou serde, meso Per o payê tu sekine, zerya mi bervena, meso Meso... meso ... meso...
Gitme, dur gitme yolumdan çıkıp gitme... Sabret dayan gitme aşkımız yaşansın. Dünya geniş sensiz ise bana dar, zindan gitme. Gitme yârim sevdiceğim yalnız kalırım, erkenden ölürüm gitme... gitme ... gitme. yüreğimi yalnız bırakıp gitme küçük kuşum gitme dışarısı kar, boran, fırtına , bana, sana kimse yar olmaz. gitme... bak toprak üşüyor ben zavallılaşıyorum gitme. gitme... gitme... gitme... gitme etrafımız düşman gitme otur ... gitme. Peşine takılıp dağların doruğuna çıkarlar hep beraber kırılıyorlar. yüreğim kan ağlıyor. dur gitme... gitme...
Talking in Bed / Philip Larkin
Talking in bed ought to be easiest,
Lying together there goes back so far,
An emblem of two people being honest.
Yet more and more time passes silently.
Outside, the wind's incomplete unrest
Builds and disperses clouds in the sky,
And dark towns heap up on the horizon.
None of this cares for us. Nothing shows why
At this unique distance from isolation
It becomes still more difficult to find
Words at once true and kind,
Or not untrue and not unkind.
Biz Onlar gibi miyiz?
George’un Lennie ile dostluğundan bahsediyor: “Biz onlar gibi değiliz. Bizim bir geleceğimiz var. Derdimizi paylaşacak, bizi seven biri var. Başımızı sokacak yer bulamadık diye barlara dalıp paramızı son kuruşuna kadar harcayanlardan değiliz biz. Öyleleri hapse girse, kimsenin umurunda olmaz. Ama biz öyle değiliz.”
Fareler ve İnsanlar
Acılara Tutunmak / Hasan Hüseyin Korkmazgil
kavuşmak özgürlükse, özgürdük ikimiz de,
elleri çığlık çığlık yanyana iki dünya
ikimiz iki hırçın daldan iki hırçın su gibi akıp gelmiştik
buluşmuştuk bir kavşakta
unutmuştuk ayrılığı
yok saymıştık özlemeyi
mutluluk; mavi çocuk
oynardı bahçemizde
Acı çekmek özgürlükse
Özgürüz ikimiz de.
O yuvasız çalıkuşu
Bense kafeste kanarya.
O dolaşmış daldan dala
Savurmuş yüreğini
Ben bölmüşüm yüreğimi
Başkaldıran dizelere
Aramakmış oysa sevmek
Özlemekmiş oysa sevmek
Bulup bulup yitirmekmiş
Düşsel bir oyuncağı.
Yalanmış hepsi yalan
Yalanmış hepsi yalan
Sevmek diye bir şey varmış
Sevmek diye bir şey yokmuş.
Acı çektim günlerce
Acı çektim susarak
Şu kısacık konuklukta
Deprem kargaşasında.
Yaşadım birkaç bin yıl
Acılara tutunarak
Acı çekmek özgürlükse
Özgürüz ikimiz de.
Acılardan arta kalan
İşte bu bakışlarmış
Buğu diye gözlerimde
Gün batımı bulutlarmış.
Solist: Ahmet Kaya
Unutamadım / Müslüm Gürses
kaç kadeh kırıldı sarhoş gönlümdebir türlü kendimi avutamadımkaç gece ağladım böyle gizlicene yaptımsa seni unutamadım
kim bilir kimler var şimdi kalbindesen beni unuttun çoktan belkideben hala yaşarım eski günlerdeher şeyde sen varsın unutamadım
her sevgi zamanla biter dedilerbenim ki bitmedi anlayamadımbu aşktan hayır yok unut dedilerne yaptımsa seni unutamadım
You Gotta be / Des'ree
you gotta be badyou gotta be bondyou gotta be wiseryou gotta be hardyou gotta be toughyou gotta be strongeryou gotta be coolyou gotta be calmyou gotta stay togetherall i know all i knowlove will save the day
An Gelir / Atilla İlhan
an gelir
paldır küldür yıkılır bulutlar
gökyüzünde anlaşılmaz bir heybet
o eski heyecan ölür
an gelir biter muhabbet
çalgılar susar heves kalmaz
şatârâbân ölür
şarabın gazabından kork
çünkü fena kırmızıdır
kan tutar / tutan ölür
sokaklar kuşatılmış
karakollar taranır
yağmurda bir militan ölür
an gelir
ömrünün hırsızıdır
her ölen pişman ölür
hep yanlış anlaşılmıştır
hayalleri yasaklanmış
an gelir şimşek yalar
masmavi dehşetiyle siyaset meydanını
direkler çatırdar yalnızlıktan
sehpada pir sultan ölür
Hala Bere / Metin&Kemal Kahraman
hala béré béré homete
şüne diyare dewe, ax şin u şivano
cendegé domanu tiji verde
ceni meredne ra kiste..
hay lo lo lo béré bıvine
zalımene..
tenga ke inu mare arde
ma vir ra neşiya
merdene endi mare çef u saltanata
bırayene veré désude mendime
bime ağme şime desté saride
hay lo lo lo béré bıvine
zalımene..
System
...Çavê dinyê keskesor e em jî jêne way fêm kirinyê nabînin wele korin kefâ xwe bi korebê tîninguh nede 'ser leqleqiyo' torbên wî boş û valan etu tûrikê tijî ke bi rengê hemû der û doran...(...dünya gözü gökkuşağı bir rengi de bize emanet boşver, gözü görmeyen körebe oynayıp dursun kulak asma lagalugalarına, onların heybeleri boş, biz dolduralım heybemizi her yerle her renkle...)
Hrant...
…toplantının sonuna doğru, hiç niyetim olmadığı halde, dayanamadım ve bir konuşmacının söylemini eleştirmek zorunda kaldım. "Biz Türkler ve Kürtler ezelden beri zaten kardeşiz. Çanakkale'de, şurada burada şehit verdik, biz birlikte kan döktük..." türünden alışageldiğimiz söylemlerden biriydi.
Açtım ağzımı..."Barışın nasıl sağlanabileceğinin tartışıldığı böylesi bir toplantıda bile hâlâ birlikteliğimizi ve kardeşliğimizi geçmişte birlikte döktüğümüz kanların üzerine bina ediyor ve milliyetçi söylemlerin bu lümpen jargonuna kendimizi kaptırıyorsak, yıkmak öldürmek yerine üretmek ve yaratmak temelinde bir birlikteliğin söylemini geliştiremiyorsak, bizler hangi gerçek barışı tesis edebiliriz? Gelecekteki birlikteliğimizi hâlâ mı birlikte kan dökmelerin nostaljisi üzerine bina edeceğiz. 'Gelin birlikte barışı konuşalım' diye buraya davet etmiş olduğunuz dostlarınızdan biri eğer benim gibi bir Ermeni ise şimdi buradan kalkıp da size sormaz mı? Siz kimin kanını döktünüz? Aradan bir asır geçmesine rağmen hâlâ döktüğünüz kanı bugünün tutkalı niyetine kullanmaktan hicap duymuyor musunuz?" Yumdum gözümü... (Hrant Dink, Agos, 23 Temmuz 1999)
Yer Altında Hayat
indim maden ocaklarınabaktım işçi kucaklarınaocak mıdır zindan mıdır?sermayenin kanunu mudur?
Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek/Adnan YÜCEL
Aşksız ve paramparçaydı yaşambir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
sen misin seni sevdiğim o kavga,
sen o kavganın güzelliği misin yoksa...
Bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bin kez budadılar körpe dallarımızı
bin kez kırdılar.
yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
bin kez korkuya boğdular zamanı
bin kez ölümlediler
yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
